Na maanden hard zwoegen zijn we er echt weer aan toe: VAKANTIE! Het lijkt al weer een jaar geleden dat we in Oostenrijk zaten. Oh wacht, dat is ook een jaar geleden… 

Onze bestemming hadden we eigenlijk vrij snel gekozen. Alhoewel, er waren wel wat wensen en voorwaarden. We wisten vooral wat we niét willen. Namelijk niet te duur, niet te warm en niet te vlak. En zo kwamen we ergens in maart uit bij het Verenigd Koninkrijk. Dat kwam ook nog eens mooi uit, want we hebben namelijk nog ponden van ons laatste Engeland tripje naar York. En wie wat bewaart, die heeft wat!

En dan komt het moment dat de voorpret begint. Boekjes lezen, engelse taal bijschaven, Anglofielen volgen op Facebook en accommodaties zoeken. Alhoewel, Marieke en Adriaan zijn er maar druk mee zijn heeft Zeth drukte met het afronden van zijn examens. Achja hij heeft elk jaar wel een smoes… Achteraf dan ook niet zeuren!

Adriaan en Marieke besluiten daarom te kiezen en ze gaan voor 2 verschillende veelzijdige locaties, zodat we in een kleine 2 weken, zoveel mogelijk van het land kunnen zien: The Coltswolds en Kent. 

Onze autist geeft aan dat hij het prettig zou vinden als iets geregeld wordt er rekening wordt gehouden met zijn behoeften. Liefst volgens de geef me de vijf methode (wie, wat, waar, hoe en wanneer..). Anders gaat hij niét mee. Terwijl hij vorig jaar nog de begeleider uithing gedraagt hij zich inmiddels als een cliënt. Gelukkig hebben Adriaan en Marieke veel aanpassingsvermogen. 

Terwijl Zeth en Marieke in april nog ongestoord genieten van een weekendje in Berkhout, maakt Adriaan alvast een vakantieplanning voor Engeland. Hij zit tenslotte toch thuis met corona en kan zich zo toch nog een beetje nuttig maken. Verschil moet er zijn… Afijn, we lopen dus keurig op schema met onze voorbereidingen.. dachten wij. Want we waren de ferry overtocht even vergeten. Tot onze grote schrik bleek de nachtboot al vol te zitten en hebben wij noodgedwongen vrijdag de 15de de dagferry moeten boeken. Gelukkig konden wij allemaal wat eerder worden gemist op ons werk. En zo hebben we er gratis een bonusdag bij. 

Op de vooravond van onze reis worden de puntjes op de i gezet tijdens een digitaal etentje waar we de broodnodige zaken nog even grondig doornemen: hoe laat vertrekken we, waar spreken we af en welke van de 30 bestelde kledingstukken neemt Zeth mee op reis. Hij voert een hele modeshop op en er lijkt geen einde aan te komen. 

Op de dag van vertrek zijn we allemaal bijtijds uit de veren, omdat we om 10 uur klaar moeten staan op de carpoolplaats in Apeldoorn. Waar we ALITJD afspreken. We hebben er allemaal super veel zin in in. Zelfs Zeth heeft goed geslapen en dat is wel een unicum, want vakantie geeft altijd wel wat autistenstress…

We gaan met de auto. Dat wordt nog een uitdaging, want normaal gesproken moeten we al met 2 auto’s rijden als we een weekend weg gaan… maar gelukkig hoeft deze keer niet het 6 delige kristallen servies, het gouden bestek en 2 dozen Kerstversiering mee, dus met een beetje proppen komen we een heel eind. 

Vanaf nu loopt alles gesmeerd…Of eigenlijk perfect. We komen zonder file aan om 5 over 12, kunnen zo doorrijden naar de douane en rijden om kwart over 12 de boot op. Ja zelfs op de lift hoeven we niet te wachten. Bij de afvaart pakt Adriaan zijn verrekijker als een pro. Je ziet de mensen denken: is hij een vogelaar of gewoon een gluurder.

Nu gaat het echt beginnen. We proosten we met 3 (mini)flessen prosecco op een behouden vaart. Cheers mate!

Na een prima overtocht arriveren wij rond 19.45 uur aan de Engelse kust. En dan denk je misschien, instappen en wegwezen. Nou dat dachten wij ook, maar dat viel even vies tegen. 2 uur lang hebben wij maar liefst gewacht om door de paspoortcontrole te komen. Van al die duizenden mensen zijn wij letterlijk de laatsten in de rij en uiteindelijk rijden we pas om 21.30 uur Engeland binnen. Gelukkig hebben wij een hotel op nog geen half uurtje afstand van de haven.

Ons hotel is prima, geen luxe, maar wat verwacht je voor nog geen 50 euro. Gewoon lekker kneuterig en dan maar de wc 4 keer doortrekken… het kan altijd erger.  Doordat het bij de paspoortcontrole zo lang duurde en wij laat bij het hotel arriveerde hebben we niet kunnen eten. Maar wij zijn niet boos! Wij besluiten om op ons lege maag de door ons gekochte belastingvrije rum en gin te drinken, net zolang tot we vol zitten.