De eerste ochtend in Engeland. De zon is al vroeg op, net als Marieke, namelijk al om 5 uur. De mannen slapen keurig door tot de wekker gaat. Allemaal worden we wakker met een knorrende maag, omdat we de avond ervoor geen eten hebben gehad. Daarom zitten we al voor 8 uur aan het ontbijt. We doen ons tegoed aan de typische Engelse lekkernijen, zoals witte bonen in tomatensaus, champignons en rösti. Een stevig ontbijt, maar dat hebben we ook wel nodig, want we hebben een flinke reisdag voor de boeg. Maar liefst 4 uur moeten we rijden naar onze cottage in Oldbury-on-Severn. De route wordt zorgvuldig uitgestippeld door Adriaan. Niet op internet natuurlijk, maar ouderwets op de landkaart. Dat doet hij altijd.

Rond 11 uur pakken we onze spullen in de auto en Adriaan kruipt weer heldhaftig achter het stuur. Hij draait zijn hand niet meer om voor linksrijden, zelfs de rotondes verlopen gesmeerd en het stikt hier in Engeland van de rotondes.

Zeth is niet echt onder de indruk hoor. Wat Adriaan durft, durft Zeth allang. Als je hem hoort praten is hij overal al eens geweest en heeft hij alles al eens gedaan. Het is dat we Zeth al wat langer kennen dan vandaag, dus wij nemen hem niet meer al te serieus. Later op de dag zal dat opnieuw blijken als Zeth zelf achter het stuur plaatsneemt. Dan blijft er van zijn grote mond weinig over. Maar… hij doét het in elk geval wel. Dat kan je van Marieke niet zeggen. Die durft nog geen scooter te rijden in Twente…

Afijn, onderweg rijden we over de ring van Londen naar de Cotswold. Prachtige kalksteen huisjes sieren het idyllische landschap met de rozenstruiken, Engelse vlaggen en een verdwaalde telefooncel in de berm. Engelser krijg je het niet!

We spotten onderweg nog een vosje en maken een tussenstop in Burford, waar we onze eerste scone van deze vakantie eten. Helaas moeten we het stellen zonder de gebruikelijke afternoon tea, want het hele dorp zit zonder water.

We rijden nog een half uurtje door naar Stoneyard Lane, waar ons huisje staat. We arriveren rond 5 uur bij de gate. En als het hek zich opent rijden wij het prachtige erfgoed op van de family Harding. Ons huisje ‘Golden Valley Barn’ is een prachtig vrijstaand huis met een eigen tuin en zelfs een eigen garage.

Wij worden van harte ontvangen door Catherine, een vriendelijke Engelse dame des huize. Zij geeft ons een rondleiding en geeft nog wat tips wat er in de omgeving te doen is. Hier gaan wij ons zeker goed vermaken.

Als Marieke en Adriaan even bijkomen van de reis zit Zeth op hete kolen. We moeten namelijk nog boodschappen doen en koken en hij houdt van een strakke planning. Rusten doe je maar in je eigen vakantie denkt hij.