Het is de vierde dag van onze vakantie en de derde dag in The Golden Valley Barn. Marieke was een uur later wakker in tegenstelling tot de dag ervoor. Om 6 uur hoorde zij buiten de vogeltjes fluiten en er werden bomen omgezaagd. Oh nee… dat zijn de heren die nog in diepe slaap zijn op de bovenverdieping.

Om 8:00 staat Marieke fris en fruitig in de keuken en begint met de groentesoep die voor vanavond op het menu staat. De heren zijn ondertussen uitgezaagd en maken zich klaar voor het ontbijt. Als onze keukenprinses Zeth de keuken binnenkomt lopen heeft hij zoals altijd weer drukte. Hij neemt de groentesoep over en bereidt binnen een mum van tijd een Engels ontbijt.

Tijdens het ontbijt nemen wij de dag door. Belangrijk: we gaan vooral niet teveel doen aangezien het 37,5 graden kan worden. Voor vertrek even opfrissen want door de hoge temperaturen zijn we al helemaal bezweet. Insmeren, lunch inpakken… en gaaaan!

Het is 10:15 als wij vertrekken naar onze eerste bestemming: Exmoor National Park. Het is 1 van de 15 national parken in Engeland. Het park staat bekend om de wilde herten en pony’s, de dramatische kustlijn en ruige heidevelden. De reis naar Minehead gelegen in het national park, duurt 1 uur en 48 min.

Adriaan en Marieke die genieten volop van de reis. Wanneer het park nadert worden de Engelse landschappen vervangen door bogen van bomen, groene tunnels van bomen en struiken. Zeth krijgt hier echter niets van mee… hij ligt weer te snurken! Als Adriaan en Marieke aankomen bij het boulevard van Minehead, krijgen ze Zeth met geen mogelijkheid wakker! Ze besluiten door te rijden… Zeth wilde nog een strandwandeling maken, pootje baden… en had zelfs zijn handdoek meegenomen. Maar nadat Marieke en Adriaan hem meerdere malen tevergeefs hebben proberen te wekken, geven zij het op. Als het zo moet dan hoeft het niet meer… We rijden door naar een uitzichtpunt hoog in de bergen. Vanaf dit punt kijk je uit op het Kanaal van Bristol en op Wales.

Even een plaspauze in Porlock, daarna door naar een viewing point in Duncary Beacon. Volgens de reisgidsen is het een van de mooiste uitzichten over de landschappen van Exmoor. Helaas zijn wij er voorbij gereden door al het geklets maar ach… een groep loslopende schapen maakt het wel weer goed… fotomoment!!

Het is al rond 15.30 uur als we vanuit Exmoor terug huiswaarts rijden. Maar we besluiten onze terugweg goed te benutten en rijden door naar Glastonbury. Onderweg loopt de temperatuur op naar maar liefst 37.5 graden. Het duurt niet lang of Adriaan en Marieke horen een ronkend geluid op de achterbank . Ja hoor, Zeth is weer in slaap gevallen. En je moest hem gisteren nog horen over de luidruchtige snurkgeluiden van Adriaan, maar zelfreflectie ho maar….

Na een uur rijden komen we in Glastonbury aan. De hitte is zo extreem dat we eigenlijk niet willen uitstappen, maar besluiten toch de stap te wagen. Ja, vakantie is niet alleen maar leuk. Je moet er wel wat voor over hebben. We lopen naar de High street waar de geur van wierook ons al tegemoet komt. Glastonbury is namelijk de stad waar je gewoon regelrecht de flowerpower tijd in loopt. We struinen langs de winkeltjes vol heksen- en elfenbenodigdheden terwijl de hippies ons op blote voeten en in hogere sferen voorbij lopen. Een bijzondere plaats waar een bijna magische sfeer vanuit gaat. Na een liter cola op het terras bij madame mikmak lopen we snel door naar de Abbey. Zeth stemt met enige tegenzin in, want dit betekent dat we onze parkeertijd gaan overschrijden. En Zeth mag dan wel een vrije vogel lijken, als er iemand een brave burger is, dan is hij het wel. Met enige weerstand in zijn lijf besluit hij te volgen naar de Abdij van Glastonbury. Hij probeert nog tijd te rekken door zo langzaam mogelijk te lopen, maar jammer voor hem mogen we nog net naar binnen, terwijl de receptiedame net de deur wil sluiten. Dit tot grote vreugde van Adriaan die het het entreegeld bij binnenkomst al meer dan waard vindt.

De Abdij van Glastonbury is een ruïne maar desondanks zeer spectaculair om te zien. Niet alleen door de eeuwenoude geschiedenis, maar ook door de legendes die om dit gebied heen hangen. Een mix van christelijke en mythische legendes lopen hier dwars door elkaar heen. Zo zou in de eerste eeuw de staf van Jozef van Arimentea hier zijn ontsproten tot een boom en ligt King Arthur hier met zijn vrouw Guinevere begraven. Ondanks de verzengende hitte het geld zeker waard.

Na ons bezoek aan de Abbey lopen we door de straten van Glastonbury terug naar de auto en keren huiswaarts. Het duurt niet lang of Zeth ligt weer te slapen. Aangekomen bij de supermarkt Coop te Thornbury maken Adriaan en Marieke hem toch maar even wakker. We kunnen hem moeilijk in de auto laten liggen met deze hitte. Straks ziet iemand de arme ziel in de snikhete auto en slaan ze nog een raampje in om hem te bevrijden. Dat zou toch zonde zijn van de auto.

Na de boodschappen is het nog maar 10 minuten terug naar ons huisje in Oldbury-on-Severn. Zodra Zeth thuis is is hij meteen weer helemaal fit en rent hij de keuken in. Hij staat het niet toe dat iemand zijn territorium overneemt, maar koken kan hij wel! Zelfs onze huisbazin Catherine, die even langswipt voor de nodige vakantietips, complimenteert ons voor de heerlijke etensgeuren die uit het huisje komen. Volgens haar is er nooit eerder zo lekker gekookt in dit huis. Alle lof voor onze eigen chef. Catherine begrijpt wel waarom Aad en Marieke hem mee hebben genomen op vakantie. Zij moest eens weten.