We worden opnieuw wakker in een zonovergoten Engeland en de temperatuur stijgt gestaag naar zo’n 35 graden vandaag. Bepaald geen weer voor wandelingen of geslenter in de stad. Nee het beste vertoeven is in de airco. Daarom besluiten we er een autodagje van te maken en de oversteek naar Wales te maken.

Zeth niest en proest erop los. Hij overdrijft wel vaker, maar deze keer is het duidelijk dat hij echt niet in zijn hum is… hij heeft erg veel last van hooikoorts. Met waterige oogjes maakt hij het ontbijt en de lunch voor Adriaan en Marieke klaar in de keuken. Zelfs nú wil hij zijn territorium niet verlaten. Alleen de was, die mogen Adriaan en Marieke doen.

Na een rustige opstart gaan we daarom eerst even Thornbury in om hooikoorts tabletjes voor Zeth te halen en vervolgen onze weg naar de grens van Wales, wat op ongeveer 20 minuten afstand van ons huisje is.
Ondanks dat Wales een ander land is, is er geen douane en komen we meteen in het Welshe landschap; vol groen en prachtig bergachtig. Wat ook opvalt zijn de bordjes langs de weg waar de tekst zowel in het Engels als in de Keltische taal Welsh opstaat. Spreek maar eens 5 medeklinkers achter elkaar uit. Echt waar, Fries is er niks bij. Het doet wel goed aan ons vakantie gevoel, we voelen ons echt in het buitenland.

We starten bij de Abbey in Tintern en rijden na een korte lunchbreak (de door Zeth klaargemaakte wraps) verder naar het plaatsje Monmouth, waar een dame bij het visitorcentre ons heel vriendelijk wat tips geeft om deze dag in Wales te bezoeken. Ze vertelt ons dat Symons Yat en de Brecon Beacons aanraders zijn, maar dat we een keuze zullen moeten maken. Dan ken je ons nog niet. Wij gaan gewoon voor allebei, want nu we hier zijn willen we natuurlijk ook het echte Wales ontdekken. Symons Yat (wat eigenlijk in Engeland ligt) valt tegen, maar we weten niet of dat aan de locatie lag of gewoon omdat we het niet konden vinden. Dan maar rechtsomkeert naar de bergen van Brecon Beacons. Een rit van 1,5 uur, maar daar draait Adriaan zijn hand niet voor om. De weggetjes zijn smal en leiden ons door een bergachtig gebied met aan weerszijden van de weg hoge graswanden. Zeth krijgt van de Beacons weinig mee. Door de hooikoorts is hij erg moe en slaapt het grootste gedeelte van de tijd. En dat is nog niet zo erg, maar wat wel erg is, is dat ook zijn irritatieboog daarmee tot een nulpunt daalt. Arme Adriaan en Marieke…

Het is eigenlijk te warm om de auto uit te stappen maar het fantastische uitzicht is adembenemend mooi, dus dan kan je niet blijven zitten. Het landschap geeft ons echt het gevoel dat we in Wales zijn. Hoe mooi dat we dit nog mee konden pakken op onze reis CHECK! Ook omdat Adriaan nu weet dat Wales een land is. Net als Schotland trouwens! Oh ja, en dat een begonia geen fuchsia is. Al met al een leerzame dag voor Aad.

Onze rit gaat verder naar een plaatsje met de onuitsprekelijke naam Ystradgynlais, waar we bij een gayfriendly vegetarisch koffietentje gezellig wat gaan drinken. Daarna keren we huiswaarts, maar nemen bij de Welshe Tesco nog even wat avondboodschappen mee. Heerlijk nieuwe aardappelkrieltjes.
Zodra we thuis zijn gaat Zeth meteen in de weer met de potten en pannen. Zo kennen we hem weer!!