7 uur rinkelt de wekker van Adriaan, maar deze keer is het niet Aad maar Zeth die als eerste zijn bed uit is. Zoveel fitheid zijn we niet van hem gewend.
De volledige inhoud van de koelkast wordt uitgestald in de keuken. Door het karige kliekjesontbijt wordt duidelijk dat het ons laatste ochtendmaal is. Althans, de laatste in dit huisje, want wij zijn nog lang niet klaar met vakantie vieren. Nee, vandaag gaan wij gewoon vrolijk verder met deel 2 van ons Engeland avontuur.
Wij zitten rustig aan de ontbijttafel en praten over botercreme en rioolbuizen. Ach ja, waarom niet; 11 uur pas uitchecken. Tijd zat om te ouwehoeren! Na het eten rustig de bedden afhalen, afwassen, tassen en auto inpakken. Om 9.45 zegt Adriaan: het was toch wel om 11 uur uitchecken? Ja dat weten we toch bijna zeker…. BIJNA…. Hmmmm toch maar ff checken dan. Oeps, dan blijkt dat we 10 uur al moeten uitchecken. Zeth moet bijna aan de hartbewaking als hij hoort dat we nog maar een kwartier hebben. Snel proppen we alles in de auto en wonder boven wonder staan we om klokslag 10 uur bij Catherine in de tuin om de sleutel in te leveren en afscheid te nemen. Ze staat ons al met open armen op te wachten en benadrukt nog eens hoe fijn het was om ons te leren kennen en hoe blij ze was met ons als gasten. Een extra compliment voor Zeth en zijn kookkunsten. Wat zal ze de heerlijke geur van ons eten gaan missen… Marieke krijgt een dikke knuffel van haar. Het leek dezelfde knuffel die je een bestie ook geeft. Zelfs ’s middags krijgen we nog een berichtje van haar hoe netjes we het huis hebben achtergelaten en hoe leuk het is om een vakantiehuis te runnen met zulke leuke gasten als wij. Kortom, we hebben er een nieuwe vriendin bij. Altijd handig een vriendin met een vakantiehuis haha…

Na een warm afscheid gaan wij op weg naar Wadhurst, maar proberen ook op deze reisdag alles eruit te halen. Onderweg nemen wij daarom een omweg om Stonehenge te bezoeken. Niet zomaar een stapel stenen, maar een Prehistorisch monument, gevormd door enkele cirkels van grote, rechtopstaande stenen, gelegen op Salisbury Plain, Wiltshire, in Zuid-Engeland. Het dateert in zijn huidige vorm uit de vroege bronstijd, ongeveer 1500 v.Chr., maar de eerste aanleg is 1000 jaar ouder. Het was een centraal heiligdom en astronomisch observatorium voor een groot deel van Zuid-Engeland. In deze tijd speelden astronomische richtingen, zoals de zonsopgang op de langste dag van het jaar, een belangrijke rol.
Na een audiotour en wat leuke fotomomentjes gaan we nog even koffie drinken (met de lekkerste vegan pastei ever en gebak) en reizen dan verder naar Wadhurst.

De omgeving is wat vlakker, maar zeker heel erg sfeervol en het doet landelijk aan met veel groen en zeer smalle weggetjes waar je geen tegenligger wilt tegenkomen.
Om 19.00 uur komen we aan bij onze cottage Dewhurst. Een kneuterig rijtje huizen wat nog het meest aandoet als een volksbuurt. Zeker als we achterom rijden en onze 2 buurmannen achter het huis gezellig aan het praten zijn en ons van harte welkom heten. De oudere buurman is duidelijk heel graag behulpzaam. Hij biedt aan om een plattegrond te tekenen zodat we weten waar we in de buurt de supermarkt, de tankstations e.d kunnen vinden. Aan de recencies op airbnb te lezen biedt hij dit standaard bij alle toeristen aan die de cottage bezoeken. En de kamer ligt dan ook vol met zijn zelfgeschreven plattegrondjes. De andere jongere buurman zegt dat hij de oudere buurman al vaker heeft gezegd dat iedereen tegenwoordig google maps heeft, maar daar wil de oude man niks van weten. Hij wil niet graag onmisbaar zijn.

Na onze chat met de buurtjes lopen we naar ons huisje op nummer 2.
Ehm… wat zullen we er eens over zeggen. Alsof we in een reallife escaperoom zijn beland. We ontcijferen de onleesbare online berichtjes zonder komma’s en punten van onze huisbaas Judith om bij het huisje te komen met de auto. Aangekomen bij het huisje vinden uiteindelijk de sleutel van de achterdeur onder een van de 20 bloempotten. Dan is het moment om de deur te openen en onze nieuwe woning te verkennen. De lamp in de gang flikkert als je aan het touwtje trekt. Binnengekomen in de keuken komt de geur van oude mensen je tegemoet. De aangekoekte prei zit op het servies en de vaatwasserwieltjes rollen door de keuken. Gelukkig heeft Judith alles voorzien van haar zelfgeschreven briefjes of stickers die we vinden in elke la en in alle kastjes. Het valt niet mee de tekst te ontcijferen maar uiteindelijk weten we dan wel dat de ovenschaal geschikt is voor de oven of dat de knop van de boiler absoluut niet omgezet mag worden hetgeen Adriaan binnen 10 min na aankomst toch voor elkaar gekregen heeft te doen. Jammer van t briefje Judith….. doel gemist.

De wc boven spoelt niet goed door, dus poepen kan alleen beneden of 20 keer doorspoelen. De wificode werkt niet. Dan maar even de 15 pagina tellende handleiding raadplegen. Daar staat dat een van de symbolen een ø moet zijn. Welke van de symbolen blijft een raadsel. Wanneer Marieke haar vraagt om verduidelijking schrijft Judith dat alles in de handleiding staat. De irritatieboog is bereikt. We zoeken het wel zelf uit en besluiten dat we verder zo min mogelijk met Judith te maken willen hebben. Marieke kan niet meer aanzien wat voor prullaria Judith allemaal heeft, ze wordt er echt onrustig van en besluit daarom om half 12 ‘s avonds de boel op te ruimen. Boehoehoe… Catherine, we miss you😭