Marieke is gisteren ziek naar bed gegaan en daarom hebben we voor vandaag geen wekker gezet, zodat we allemaal even bij kunnen slapen. We zitten dan ook pas om 11.30 uur aan het ontbijt. Iets dat deze vakantie nog niet eerder is voorgekomen.

Ziek of niet… na het ontbijt brengen Zeth en Marieke het vuilnis weg want dat moet ook gebeuren. Onderweg naar de containers wordt het hoge volksbuurtgehalte duidelijk. Buurtjes zitten allemaal op hun dakterras met elkaar te kletsen onder het genot van een wijntje. Ook wij zijn meteen in de buurt opgenomen en we merken dat alle buurtjes graag even een praatje met ons maken. Op zich een gezellige bedoening, maar je moet niet al te veel op je privacy gesteld zijn.

Voor deze dag kiezen we iets dat niet al te intensief is en uit voorzorg moet Marieke een mondkapje dragen. Want het laatste dat we willen is dat onze chauffeur Adriaan ook ziek wordt. Zo kunnen we toch nog verder gaan met onze vakantieplanning. We besluiten het Knolehouse te bezoeken in Seven Oaks. Een gigantisch historisch Engels landgoed, gelegen in het noordwesten van Kent, bestaande uit een landhuis, omringd door een 400 hectare groot middeleeuws hertenpark en bijbehorende landerijen.
Onderweg in de auto gaat Zeth even bellen met de receptie om te vragen of er nog kaarten beschikbaar zijn. Receptiemevrouw Maureen neemt de telefoon op en vraagt hem letterlijk het hemd van het lijf. Zeth krijgt het behoorlijk warm. Vooral als hij zijn hele naam, adres en emailadres moet spellen. En dat valt nog niet mee om bij iedere letter een engelse naam te bedenken. De Z van Zacharias en de E van Eduard zijn nog wel vrij universeel, maar Tinus en Hendrik zijn nou niet bepaald Engelse namen. Zeth begint nu nog harder te zweten en noemt het eerste beste woord op wat hem te binnen schiet. ‘The R from Richard, I from Isaäk, A from…. eh.. Apple’. Ach ja, waarom niet. Zelfs Maureen kan erom lachen. Inmiddels gutst het zweet van Zeth zijn voorhoofd. Zo zielig, vooral toen bleek dat Maureen hem helemaal verkeerd begrepen had. Al die gegevens waren helemaal niet nodig. Ze kon namelijk zo ook wel vertellen dat er gewoon kaarten aan de deur verkrijgbaar zijn en dát was alles wat we moesten weten.. hahaha
Oke, dus wij verder rijden. Bij aankomst zien wij meteen de kuddes herten. Zeth vliegt zowat de auto uit want zijn droom is zojuist uitgekomen en sluipt met zijn camera als een echte Freek Vonk naar de kudde toe. Hij is zo enthousiast is hij als hij de dieren ziet. Zijn dag kan nu al niet meer stuk.
Natuurlijk bezoeken wij ook het Knolehouse. Het landhuis telt 7 binnenplaatsen (naar de dagen van de week), 52 trappen (naar de weken van het jaar) en 365 kamers (naar de dagen van het jaar). Een indrukwekkend mooi landgoed.

Na de bezichtiging van het landhuis schieten we nog een paar mooie hertenfoto’s want Zeth kan er geen genoegen van krijgen. Hij gaat dan ook door totdat ‘het perfecte plaatje’ is geschoten.

Onze volgende bestemming is Royal Tunbridge Wells. Een charmante stadje waar wij een spontaan een festival bezoeken met live reggae muziek. Zeth besluit om bij het podium tussen de locals te staan terwijl Marieke en Adriaan een plekje zoeken in de schaduw. Na het festival besluiten we om uiteten te gaan. Het was ons vorige week zo goed bevallen dus waarom ook niet. En eerlijk gezegd ook een beetje om maar niet hoeven koken in de pannen van Judith…