Als vanouds gaat de wekker om 7 uur. Geen getreuzel vandaag, want we moeten inpakken en opruimen. Het is voorbij, snik snik. Maar niet te lang over nadenken hoe erg het ook is dat de vakantie voorbij is. We doen een lekker muziekje aan en gaan met die banaan. Kleding inpakken, vaatwasser aanzetten, afval wegbrengen en álle prullaria van Judith weer op de plek zetten waar het stond.

Zeth loopt ondertussen 15 keer naar de auto. Adriaan en Marieke denken dat hij alvast ijverig de auto aan het inpakken is, maar niks is minder waar. Hij loopt gewoon steeds heen en weer alleen maar om de leuke jonge buurman tegen te komen. Maar de enige buurman die hem aanspreekt is de bejaarde man op de hoek. Daar zit Zeth helemaal niet op te wachten. Adriaan en Marieke lopen 1x naar buiten en lopen de mooie buurman meteen tegen het lijf en maken meteen even een praatje. Zeth ziet bijna geel van jaloezie.

Om klokslag 11 uur zijn we er klaar voor, alles is ingepakt. We zeggen het huis en de buurt gedag. En dan krijgt Zeth toch nog een glimp van de leuke buurman mee die net buiten loopt. En zo kunnen we met een gerust hart vertrekken. Goodbye Wadhurst! Goodbye hot neighbor.

We rijden in ongeveer 1 uur en 45 minuten naar Colchester: de alleroudste stad van Engeland. Eerlijk gezegd valt het tegen want wij merken hier niet heel veel van. We gaan vandaag niet voor culturele hoogstandjes, maar gewoon lekker ouderwets winkelen. De stad staat bol van de boetiekjes en de charitywinkeltjes, die we allemaal binnen lopen in de hoop dat we het Denby servies van Adriaan vinden. Maar zo’n feest is het helaas niet geworden.. Maar niet getreurd, Adriaan gaat niet met lege handen naar huis. Want eindelijk heeft hij zijn Nikes gekocht waar hij de hele vakantie al naar op zoek is en welke hij al 3 x heeft gepast. Wat is hij er blij mee!

Om half 6 is het tijd voor Wagamama, want daar zijn we al wel 2 dagen niet geweest. Deze keer is het Aad die moet wachten op zijn eten (zo zijn we allemaal een keer aan de beurt geweest) en als het eten dan eindelijk komt, wat denk je: maar een halve portie!! Dit klopt niet. Leer ons Wagamama kenn’n. Dus Adriaan op zijn beste Engels tegen de serveerster dat die portie groter hoort te zijn. Maar Adriaan kan hoog en laag springen. Wagamama heeft vaste calorieën en voedingswaarden waar ze zich aan moeten houden. Dan maar gewoon een extra portie bestellen… En voor het geval we daar nog niet genoeg aan hebben slaan we ook nog 2 zakken chips en nootjes in voor op de nachtboot. Dat zal ze leren!

De tijd vordert en Zeth begint op hete kolen te zitten, omdat hij bang is de boot te missen. Maar dat komt helemaal goed, want dankzij Aad komen we keurig om 20.00 uur aan bij de haven van Harwich. We kunnen het bijna niet bevatten; alweer 2 weken geleden dat we hier waren toen onze vakantie net begon. Lijkt wel gisteren…

Even moeten we uit de auto stappen bij de douane, waarna onze auto door 3 beveiligers wordt gecontroleerd op wapens, drugs en illegale handelswaren. Maar wij hebben zelfs nog geen pakje clotted cream meegesmokkeld, dus mogen zonder problemen doorrijden.

We vertrekken een uur later dan gepland, maar dat geeft niks. We vermaken ons wel aan boord. We hebben onze ipad, chips, nootjes en drinken. Alleen de man achter de balie, waarvan Zeth op de heenweg zei dat hij leuker is met een baard, bezorgd hem veel irritatie. Vooral als Zeth opmerkt dat hij een pen in zijn haar heeft en begint te praten met een onverstaanbare Scots accent grrrrrr…

De volgende ochtend worden wij door deze zelfde man om 5.30 uur door de intercom luidruchtig gewekt. Tijd om op te staan, nog even naar het winkeltje aan boord en dan naar de auto. Stipt om 8.00 meren we aan en een half uur later rijden we de douane door en zijn we weer terug in ons eigen landje. Home sweet home.

We willen iedereen bedanken die onze reisverhalen heeft gelezen en gevolgd. Wat hebben we een heerlijke vakantie gehad samen. En wat hebben we ontzettend veel gezien en gedaan.

ENGELAND JE WAS UIT DE KIJK👍