Vannacht hebben wij allemaal een goede nacht gemaakt. Ook Aad knapt steeds wat verder op. Vandaag voelt hij zich 70%.. maar met de goede verzorging van Zeth (etherische olie inwrijven, neusspray inspuiten en eten verzorgen) zal Aad ongetwijfeld snel weer de oude zijn. En Zeth kan zo mooi alvast oefenen voor zijn toekomstige beroep in de verpleging.  

Vandaag is onze laatste ochtend in Arches. Na een heerlijk ontbijt, met tosti’s a la Zeth, gaan Aad en Marieke afwassen bij het afwaspunt. We hebben namelijk geen full hook up (dus geen stroom en stromend water) dus het is echt camping life. Bij de afwas komen we onze duitse buren nog even tegen. Aad, die in de duitse taal behoorlijk goed thuis is, komt er tot zijn eigen grote verbazing achter dat hij continue Amerikaanse woorden gebruikt. Het lukt gewoon niet meer om duits te praten. Zo snel gaat dat dus. Wees dus niet verrast als we over 2 weken thuis komen met een Amerikaanse ‘R’.

We rijden om 9 uur het park uit en stoppen nog even bij het visitorcentre. Want bij ieder visitorcentre kunnen wij onze paspoorten bestempelen met een stempel van het betreffende park.
En daar bij dit visitorcentre gebeurt het. Een mijlpaal voor Zeth. Al jaren zoekt hij een verzameling, maar heeft hèt nooit gevonden. Maar nu heeft hij het. Hij koopt een boekje waarin hij alle nationale parken van Amerika kan stickeren, stempelen en schrijven. Blij als een kind loopt hij de winkel uit met zijn nieuwe hobby. Inmiddels zijn we 2 uur verder. Op naar onze volgende bestemming: Mesa Verde.

Onderweg rijden we van Utah naar de staat Colorado. Het landschap is hier wat kaler en vlakker en vooral meer gras. Het is overduidelijk dat hier veel boeren wonen, als we kijken naar het vee en de trekkers. Ook zien we veel ‘open ranges’. Dit betekent dat er geen omheining is voor het vee en de dieren dus zomaar de weg op kunnen lopen. Niet veel later zien wij dan ook zomaar een paard op straat lopen. Best gevaarlijk als je hier 55 mijl per uur mag rijden…
Wat we onderweg ook veel zien is de vlag halfstok. Het is vandaag 9/11 en dat is natuurlijk een gebeurtenis die nog lang nagalmt in the USA.
Verder valt het op dat de huizen van slechte kwaliteit zijn en meer lijken op chalets dan op huizen. Ook zijn de straten langer dan je ooit ergens hebt gezien
Zo zagen wij op de brievenbus huisnummers tot in de 32000.

De rit naar Mesa Verde duurt vanaf het visitorcentre nog 1 uur en leidt ons stijl door de bergen naar een hoogte van 2100 meter hoog de bergen in.
Even wat wiki-weetjes: Mesa Verde National Park is een nationaal park in Zuidwest-Colorado in de Verenigde Staten van Amerika. Mesa Verde beslaat een oppervlakte van 211 km². De naam Mesa Verde betekent “groene tafel” in het Spaans.
Mesa Verde is bekend geworden door het grote aantal goed bewaard gebleven klifwoningen; huizen gebouwd in ondiepe grotten in de wanden van het ravijn. Van de 11e eeuw tot de 13e eeuw woonden hier de Anasazi-indianen, de waarschijnlijke voorgangers van de Pueblo. Het is nog onduidelijk waarom zij aan het eind van de 13e eeuw dit gebied plotseling hebben verlaten. Het kan zijn dat door droogte de oogsten mislukten of dat de inwoners werden bedreigd door andere stammen uit het noorden. Naast de klifwoningen staan er in Mesa Verda ook enkele ruïnes op de top van de klif.

Na mesa verde bedenken wij nog (spontaan) om naar het 4 statenpunt te gaan. Hier komen de staten New Mexico, Arizona, Utah en Colorado bij elkaar.
Het is natuurlijk maar een punt, maar toch bijzonder genoeg om even te bezoeken. Het punt bevindt zich op het grondgebied van de Navajo indianen en het kost ons 8 dollar p.p.

De reis verloopt voorspoedig. Maar toch is het, zoals iedere dag, weer later dan we hadden gehoopt. De zonsondergang doet inmiddels zijn intrede, terwijl de lucht prachtig roze en goud verlicht is. Het is donker als we de beroemde rotsformatie van Monument Valley passeren. Het is een indrukwekkend gezicht, het sihouet van misschien wel het meest beroemde wildwest beeld.

Goulding is de camping waar we vannacht slapen. Het is warm en vochtig. Ideaal weer voor ons favoriete insect: de kakkerlak….
Toch wordt er nog even buiten gezeten, onder het gezelschap van de campinghond. Maar uiteraard houden we de voetjes van de vloer…