Weer een nieuwe dag breekt aan in het mooie Telfs. De routine zit er hier al goed in. Marieke gaat eerst douchen, daarna Zeth en daarna Aad. De afbakbroodjes gaan de oven in en om half tien zitten we aan tafel. De ontbijttafel staat weer vol met lekkernijen. Wat een weelde.

Zeth is trouwens wel minder solidair dan andere jaren. In tegenstelling tot al onze vegan vakanties heeft hij deze keer kaas, eieren en cottage cheese gehaald. Gelukkig is Marieke niet boos, alleen teleurgesteld.

Om half twaalf vertrekken we, zoals we altijd doen. We doen alles nog steeds lekker op ons gemak, want vakantie is tenslotte om uit te rusten. Het is vijf minuten rijden naar het centrum van onze tijdelijke woonstad Telfs. We worden goed geholpen door de dame van het VVV-kantoor, waar Aad haar de oren van het hoofd vraagt.

Met veel nieuwe informatie en een koffie to go gaan we verder naar Innsbruck voor onze volgende activiteit. Onderweg vertelt Zeth doodleuk dat hij bij een aanrijding met een haas eerst zijn auto zou controleren in plaats van zich te bekommeren om het dier. Zijn ware aard komt meer en meer aan het licht. Maar Marieke mag er niets van zeggen, want dan riskeert zij een aangifte. Zeth heeft namelijk nog een foto waar staatsgeheime informatie op staat van Marieke die onmiddellijk zal leiden tot een jarenlange gevangenisstraf. Zeth toont het bewijsmateriaal op zijn camera terwijl hij schatert van het lachen. Uit veiligheidsoverwegingen treed ik hier verder niet in detail. Maar het is altijd handig voor Zeth om te gebruiken als chantagemiddel. De vlegel!

Goed, ander onderwerp. We komen aan in Innsbruck, met als plan om een fiets te lenen en de stad te verkennen. Zeth bedenkt dat hij toch wel heel graag zijn boek verder wil lezen, want het is zo spannend en hij heeft ook niet echt zin in iets actiefs. En dat terwijl hij nog wel elke ochtend wilde gaan hardlopen. Subtiel laat hij weten dat Aad en Marieke wel zonder hem mogen gaan fietsen. Na enig aandringen brengen we Zeth toch niet op andere gedachten en scheiden onze wegen. Zeth neemt het ervan om even lekker me-time te hebben, struint wat winkeltjes in, bestelt een lekkere apfelstrudel en eindigt met zijn spannende boek onder de boom in de Hofgarten van het paleis van Sissi. Niet de minste plek om even op adem te komen.

Ondertussen fietsen Aad en Marieke zich een slag in de rondte op een niet-elektrische leenfiets bij minstens 26 graden. Maar we klagen niet. De fietsen zijn namelijk gratis via een stadtrad (soort OV) systeem en een gegeven paard kijk je nou eenmaal niet in de bek. Aad en Marieke fietsen naar een kringloop in de buurt. Kats bezweet komen we aan, maar opnieuw klagen we niet. Want er gaat niets boven lekker struinen in de flohmarkt. We kopen niks, maar maken nog wel een gezellig praatje met een oudere dame die ontzettend is gecharmeerd van Nederlandse mensen. En laten wij daar nou ook twee van zijn.

Na een halfuurtje shoppen stappen we weer op de fiets. Gelukkig staan ze er nog, want in dit leensysteem kan iedereen zomaar ‘jouw’ fiets pakken en dan sta je daar met je goede gedrag. Maar goed, bij ons gelukkig niet aan de orde. De terugweg met de wind in de rug is makkelijker; we fietsen over de rivier Inn (waar de naam Innsbruck van is afgeleid) en maken onderweg nog een praatje met een stel uit Colorado, Amerika. Been there! Het was trouwens heerlijk om op de traditionele overdekte houten brug boven de rivier af te koelen. Wat een heerlijke koele wind, want de hitte van de heenweg is ons niet in de koude kleren gaan zitten.

Daarna zoeken we Zeth op, die nog steeds ergens onder de boom zou moeten zitten. Maar nee hoor, de vogel is alweer gevlogen. Dus op naar de stad en ja hoor, daar is hij wel. We praten even bij op een terrasje, want we hebben elkaar tenslotte zo lang niet gezien! Daarna gaan we shoppen alsof we miljonairs zijn. De decadentie spat eraf als we eerst sieraden gaan passen bij Swarovski en daarna binnenlopen bij de Tiroolse variant van de Bijenkorf. Zeth past een tas van 350 euro en Marieke een broek van 250 euro. En dat terwijl Marieke normaal gesproken alleen bij de kringloop winkelt. Dus dit is uitzonderlijk. Helaas slagen we geen van allen en gaan we onverrichter zake weer naar buiten. Gelukkig zit het geld nog in de portemonnee. Kunnen we mooi bewaren voor het casino. Tja, het vakantiegeld moet natuurlijk wel op…

En dan is het alweer zeven uur. De winkels gaan sluiten en dat betekent dat wij ook deze prachtige stad weer gaan verlaten. Thuis even de was draaien en dan wacht ons weer een heerlijk avondmaal: risotto à la Zeth. Wat zijn we toch verwend met deze masterchef. Moe maar voldaan ploffen we op de bank. Nog een aflevering van B&B Vol Liefde… om het af te leren.