De ochtend begint goed als Zeth meteen bij het legen van het espressoapparaat alle cupjes over de keukenvloer laat vallen. Oh, wordt het zo’n dag? In elk geval hebben wij de vaart er goed in vandaag. Aad wordt om 8:45 bruut gewekt door Zeth met de mededeling dat de broodjes al klaar zijn. Helemaal niet waar, maar Zeth weet inmiddels hoe hij Aad in beweging moet krijgen. Anders kon het nog wel eens een half uur duren. Dit resulteert erin dat we al om 9:00 uur aan het ontbijt zitten. Maar liefst een half uur eerder dan onze standaard routine. En tja, dat geeft mogelijkheden. We besluiten dan ook om vandaag naar Samnaun te gaan. Even onze grens verleggen naar Zwitserland. Maar liefst een uur eerder dan normaal zitten wij in de auto, klaar voor vertrek voor onze reis van 1 uur en 15 minuten.

Na een koffiestop in Tössens wordt er gewisseld en stapt Zeth voor het eerst achter het stuur. En wat denk je? Bij het eerste kruispunt heeft hij bijna een ongeluk veroorzaakt. En tja, als dan blijkt dat het toch geen invoegstrook is, maar een voorrangsweg, dan is de remweg wel erg kort…

Onderweg is Zeth toch wel benieuwd wat we vinden van zijn rijstijl.
Zeth: “Vinden jullie dat ik slordig rijd?”
Aad en Marieke: “Ja.”
Zeth: “Nou, waarom hebben jullie zoveel commentaar?”
Aad en Marieke: “Ja, je vroeg er zelf om.”
Zeth: “Ja, maar de weg is hier ook niet gelijkmatig en ik ben een nieuwe auto gewend. In mijn eigen auto rijd ik echt zóóó soepel.”
Eigenlijk mag Marieke niet zeuren want zij rijdt helemaal niet… Zeth besluit na al het commentaar dat hij de volgende keer gewoon weer gaat slapen… zoals altijd!

We komen aan in Samnaun op ongeveer 1850 meter hoogte. Een gezellig plaatsje op de rand van de boomgrens. Met zijn souvenirs, likeuren, parfums en sigaretten is het een goede mix van Bataviastad en de taxfree zone op een vliegveld. Ondanks dat het aanbod overal wel zo ongeveer hetzelfde is en we hier al eerder zijn geweest, lukt het ons toch om de hele dag hier door te brengen. En het is niet voor niets, want onze opbrengst liegt er niet om: horloge, tassen, parfum, make-up, sterke drank, verzorgingsproducten en sigaretten voor het thuisfront.

Onderweg passeren we een minikerkje waar maar ongeveer 10 mensen in passen. Terwijl we de kapel betreden, ontstaat spontaan ons gezang en vullen onze klanken de ruimte met het “Ere zij God,” “Abba Vader,” en het “Onze Vader.” Een eerbiedig moment waar de voorbijgangers vast van hebben kunnen meegenieten. Daarna even bijkomen op een terras met een lekkere pizza en de beste tomatensoep ooit. Onze chefkok Zeth doet een belofte dat hij dit gerecht bij thuiskomst kan evenaren.

Wij vervolgen onze weg en lopen langs een juwelier. Dan zegt Zeth heel random: “Aad, als je van mij houdt… (korte pauze), dan koop je mij een ring van Cartier.” Hahaha… Wat is die jongen toch snel tevreden.

Om ongeveer 18:15 uur hebben we alle winkels zo ongeveer gezien en zitten we aan onze max van wat we de EU mogen binnensmokkelen. Nog even tanken, want ook al betaal je hier voor een simpele koffie al 7 frank, de benzine is hier juist spotgoedkoop. Voor 65 Zwitserse frank tanken we maar liefst 44 liter euro loodvrij (1,38 per liter). Daar kunnen we weer een tijdje mee vooruit!

Een uurtje terug en dan zijn we weer heerlijk in ons eigen huis, waar we de lekkerste nasi ooit te eten krijgen. Zeth krijgt voor zijn kookkunsten zelfs een 11 met een uitroepteken. Een Tennessee whiskey, ijs op het balkon en een gezichtsmasker maken het leven helemaal geweldig. Living the good life!