Vandaag belooft het 20 graden te worden. Het weerbericht spreekt van zon met hier en daar een wolkje — perfect weer om richting Sanssouci in Potsdam te gaan.

Sanssouci maakt deel uit van het UNESCO Werelderfgoed. Samen met andere paleizen en parken in Potsdam en Berlijn staat het sinds 1990 op de lijst, vanwege de unieke combinatie van architectuur, kunst en landschap. Een echte must see dus, als je een stedentrip in Berlijn maakt.

Maar eerst… ontbijten!

Sanssouci betekent letterlijk “zonder zorgen”. Dit paleis was ooit het zomerverblijf van Frederik de Grote, koning van Pruisen. Hij trok zich hier terug uit de drukte van Berlijn, om te genieten van rust, wijngaarden, fonteinen en perfect symmetrische lanen.

We beginnen bij het Neues Schloss. Dit paleis telt maar liefst 638 kamers… Ja, je leest het goed: zeshonderdachtendertig! En dan te bedenken dat dit alleen bedoeld was voor gasten. Alleen. Voor. Gasten.

Hou op met me!

Maar goed, we hadden ons opgegeven voor een rondleiding in het Neues Schloss. maar al vrij snel vond Adriaan het — ik citeer — “veel te langdradig.” Mijn Duits is sowieso minimaal, dus ik liep er al half afgekoppeld bij, met m’n iPods in, luisterend naar de audiotour.
Wanneer de gids zich ineens opstelt alsof we kinderen uit groep 8 zijn, en ons bestookt met een vragenvuur waarop zij het antwoord overduidelijk zelf beter weet, begint Adriaan zich zichtbaar te irriteren.

“We gaan!” zegt hij resoluut. En terwijl we ons subtiel van de groep losmaken, moppert hij nog na: “Ze heeft echt een juf-gehalte.”

Tja… daar gaan HR-adviseurs nou eenmaal slecht op — als iemand ze de les leest. Toch?

We gaan door! Onze indruk van het Neues Schloss?
Groots, indrukwekkend, weelderig. Alsof je door bladgoud loopt.
De stijl waarin Frederik de Grote zijn paleis liet inrichten heet Frührokoko — oftewel rococo.

Elegant, kleurrijk in zachte pasteltinten, rijk aan vergulde ornamenten en bloemetjesmotieven. Een soort barok met verfijning: (voor die tijd) minder opzichtig, maar nog steeds koninklijk tot in de kleinste details.

We wandelen we door het park richting het paleis Sanssouci zelf. Onderweg stoppen we bij het Orangerieschloss — het hoofdgebouw van het kassencomplex. Dit bleek de winterverblijfplaats voor alle tropische planten die Frederik kweekte. Adriaan kijkt zijn ogen uit. “Bizar hè, zo’n enorm complex, en dan alleen voor planten…” En eerlijk: zelfs de palmbomen leken hier een vorstelijk leven te leiden.

Het (hoofd)paleis zelf is een stuk kleiner dan het Neues Schloss, en juist dat maakt het zo charmant. Intiem, met keizerlijke allure. Alles wat je ziet — zelfs de kleinste details — vertelt een verhaal.
De terrastuinen daarentegen zijn gigantisch. Met trappen, fonteinen en zichtlijnen die haast eindeloos lijken. Het voelt alsof je een schilderij binnenstapt — rijk aan beelden, weelde en heel veel groen!

Oké… Sanssouci… CHECK!

Na zo’n zes uur rondstruinen schuiven we aan bij een sushitent in Potsdam. Even wat eenvoud op het bord na al die koninklijke pracht.

Na het eten maken we nog een wandeling door het Hollandse gedeelte van Potsdam — Holländisches Viertel. Rode bakstenen, trap- & klokgevels, knusse straatjes… het voelt ineens een beetje als thuiskomen in het buitenland.