“Leuk, een vakantie naar Madeira!” dacht Zeth. Hij zag zichzelf al liggen tussen de palmbomen, boek in de hand, voeten in het zand en lekker bruinen maar.
Alleen al bij het idee werd hij een beetje loom, maar Adriaan reageerde koeltjes: “Hmm, oké.”
Oké. Meer niet.
“Hoewel hij ook wel wat zonlicht kan gebruiken,” dacht Zeth nog.

Maar goed… wat Adriaan eigenlijk bedoelde was: niet mijn idee van een droomvakantie.
Adriaan is namelijk niet zo van het zonnen, zand tussen je tenen en zweten tot je erbij neervalt. Zijn versie van vakantie is vrijheid, natuur, cultuur en bruisende steden. Madeira deed hem weinig.

We kwamen er niet uit.
“Misschien San Francisco?” stelde Adriaan voor. Tien dagen stad, cultuur, koffietentjes, restaurantjes… en met een huurauto de natuur in.

Klonk niet verkeerd, maar wacht eens even, dáár zijn we in 2023 al geweest! Toen maakten we een roadtrip door Amerika met een camper en stonden we met onze voeten in precies diezelfde straten.
Leuk, zeker!
Maar het riep niet meteen dat tintelende ‘nieuw!’-gevoel op.

“Waarom maken we niet weer een roadtrip, maar dan ergens waar we nog niet zijn geweest?” stelde Zeth voor.
En dat liet Adriaan zich geen twee keer zeggen.

Een paar dagen later zaten we aan het bureau van Diana, onze reisadviseur van Tioga Tours, en stond het vliegtuig in no-time in optie.
Om het af te maken mochten we nog even in het showmodel van de truckcamper van Fraserway stappen, de camper waarmee we zullen rondreizen.

Adriaan was meteen verkocht: dit is mijn ultieme droomvakantie!
Twee dagen later: geboekt.
Ja, gewoon geboekt.

Weer een roadtrip. Weer een route. Maar belangrijker nog: iets waar we allebei blij van werden.

Het gaat nu echt beginnen!

De wekker gaat vroeg: 5:00 uur.
Geen normale tijd voor een vakantiedag, we know. Maar vandaag begint de grote reis.
Vroeg op = vroeg weg = op tijd op Schiphol.
En daar houden we van. Geen gestress of we het vliegtuig missen, geen stress over anderhalf tot twee uur in de rij staan voor de security.

Dus zo gezegd, zo gedaan… alles liep voorspoedig. Dankzij de tijdslotreservering bij de security konden we de rij voorbijlopen. Lekkerrr
En toen ook de final check erop zat, hadden we nog drie uur over. Nou, op tijd waren we dus, ruim op tijd.

De vlucht? Gewoon een vlucht.
Niks om een aparte blog aan te wijden.
Eigenlijk is zo’n vlucht een noodzakelijk kwaad: als sardientjes opgesloten, leidzaam wachtend op drinken en een warme maaltijd. In businessclass is het beter toeven maar pfff, dat prijsverschil…

Dit jaar gaat de reis dus naar Canada. We starten in Calgary en reizen via de grote nationale parken (Banff, Jasper, Whistler) naar Vancouver Island, waar we Tofino en Victoria bezoeken. De roadtrip eindigt in Vancouver, vanwaar we over drie weken terugvliegen naar Amsterdam.

De landing in Calgary verloopt soepel, net als het douaneproces. We mogen het land in!
En voor de derde keer roept Zeth: “Nu gaat de reis beginnen!”
De eerste keer was op het NS-station in Almelo, de tweede keer in het vliegtuig, en nu we echt in Canada zijn voor de derde keer.
Nou ja, drie keer is scheepsrecht.

Dus: nu gaat de reis dan ook écht beginnen.
Op z’n Hollands… starten we met koffie. Nog op de luchthaven, eerst even een bakkie pleur.
Tuurlijk, met iets lekkers erbij. Want we gaan ervan uit dat we de komende weken genoeg lopen, dus we lopen het er wel weer af.

Na de koffie brengt de hoteltransfer ons naar ons overnachtingshotel.
Pas morgen mogen we de camper ophalen. Voor onze eigen veiligheid (en die van de Canadezen): eerst een nachtje slapen, dan pas rijden.

Eenmaal opgefrist, bestellen we een Uber en laten ons naar downtown Calgary brengen.
“To the Calgary Tower please.”
En precies voor de deur van die metershoge toren worden we afgezet.

Eerst maar even wandelen door de stad.
Zonder dat we het van tevoren wisten, liepen we ineens op First Avenue, Second en Third…
Hier is het dus allemaal begonnen.
Waar in Nederland de Brink of de Kerkstraat het kloppend hart van de stad is, heb je hier: First Avenue.

Historisch? Ja. Maar het voelde niet als een historische stad. Daarvoor zijn er te veel wolkenkrabbers.
Wel een dynamische stad. Dat dan weer wel.

We eten een hapje in de foodcourt van de shopping mall, en lopen daarna terug naar de Calgary Tower.
We tikken 50 Canadese dollar af en mogen met de lift omhoog.
Het uitzicht is fantastisch: de stad, de bergen in de verte… adembenemend.
De Calgary Tower doet ons denken aan de Euromast in Rotterdam of de Fernsehturm in Berlijn.
Hé, daar waren we nog in mei… Onder de toren gestaan, maar niet omhoog geweest. Dat bewaren we voor ons volgende trip naar Berlijn.

Voldaan van deze eerste middag en avond in Calgary worden we weer door Mohammed in z’n Uber teruggebracht naar het hotel.
Een goed begin.
Een soepel begin.
Daar gaan we voor deze vakantie: soepel en rustig.

Tenslotte… het is vakantie.

P.s. wat overigens niet soepel gaat is de internetverbinding in de Nationale Parken. Da’s voor ons wel lekker rustig, maar deze blogs zullen daardoor niet elke dag geplaatst kunnen worden. Je kunt automatisch bericht krijgen zodra een nieuwe blog online staat: schrijf je ff in en blijf met ons meereizen met de nieuwe verhalen en foto’s.