Soms begint een dag heel random maar kan het een twist krijgen wat je niet verwacht. Terwijl ik nog twijfelde tussen uitslapen of opstaan, gebeurde er iets onverwachts dat me eraan herinnerde hoe dankbaar ik mag zijn voor de mensen om mij heen.

Donderdagochtend zat ik in dubio… uitslapen of vroeg op pad gaan? Ach, toch maar weer uitslapen. Ik heb tenslotte vakantie. Het is 8:45 en mijn slaapkamer is nog steeds heerlijk donker.

Opeens hoor ik geklop op mijn deur.
Waarschijnlijk iemand die verkeerd zit, denk ik, en ik negeer het. Maar het kloppen houdt aan, en in mijn half slaperige hoofd razen de scenario’s voorbij.

Wie zou dat toch zijn? 
Heb ik mijn auto verkeerd geparkeerd?
Of — wie weet — komt mijn wildste fantasie uit en staat er een hunk voor mijn deur, klaar voor wat… gezelligheid? ☺️
Ergens ben ik ook een beetje angstig… Want wie klopt er nou om 8:45 aan.

De klop blijft komen. Ik glip uit bed en sluip op mijn tenen naar het gordijn. Door een klein spleetje probeer ik een glimp op te vangen van wie er staat. Ik hoor een mannenstem, maar kan niet verstaan wat hij zegt. Het klinkt wel serieus.

Dan zie ik hem. Hij houdt twee dozen vast.
Oké, denk ik, de optie ‘enge stalker’ kan ik afstrepen.
Ik trek de gordijnen verder open, nog in mijn badjas, en daar staat hij dan — een hunk, jawel, maar van de ontbijtservice.

“Goedemorgen,” zeg ik met mijn meest krakerige ochtendstem.

“Ik heb niks besteld…”

Toch zegt hij stellig dat hij écht hier moet zijn. Ik neem de dozen aan, open ze en — OMG — zó lief: een ontbijtje, gestuurd door mijn geweldige man en mijn lieve vriendin! ❤️❤️❤️

Dan realiseer ik mij even hoe dankbaar en gezegend ik ben met de mensen om mij heen. Dit is wat het leven draaglijk maakt. Mensen die aan je denken, zomaar… op een random donderdag ochtend. Net op het moment dat ik behoefte had aan warmte.

“Note to self: blijf openstaan voor het onverwachte — juist in de kleine momenten zit vaak het meeste geluk.”