Lieve broer,

Soms sluit ik mijn ogen en raak ik verdwaald in mijn gedachten.
Dan stel ik me voor hoe het had kunnen zijn als jij er nog was.
Hoe we samen ouder zouden zijn geworden.
Hoe je zou klinken, wat je had bereikt… of je echt had geleefd. En wat je typeerde… je humor! Zou je nog zo hard lachen om je eigen grappen, net zoals vroeger.

Op dagen zoals vandaag sta ik even stil.
Sta ik stil bij het gemis… een gemis dat ik moeilijk uit kan leggen.
Een gemis wat niet grijpbaar is maar wat al 26 jaar met mij meereist.
Dan probeer ik terug te denken naar alles wat ik nog van je weet.

En toch… hoe hard ik ook probeer vast te houden aan de herinneringen, vervagen ze naarmate ik ouder word.

Ik open dan mijn ogen…

Het is stil… 

Dan rollen de tranen over mijn wangen…

En met een glimlach op mijn gezicht fluister ik mezelf: Het is goed… ook al als de beelden vervagen, blijft de liefde bestaan!